-
1 ὀλιγο-χρόνιος
ὀλιγο-χρόνιος, auch 3 Endgn, von kurzer Zeit, kurzer Dauer; Theogn. 1014; Her. 1, 38; τὸ σῶμα ἀσϑενέστερον καὶ ὀλιγοχρονιώτερον, Plat. Phaed. 87 c; καὶ λίαν εὔφϑαρτος, Pol. 2, 34, 6; Sp., wie Plut. adv. Stoic. 8 Luc. Nigr. 26.
См. также в других словарях:
εύφθαρτος — η, ο (ΑΜ εὔφθαρτος, ον) αυτός που φθείρεται εύκολα («ὡς ὀλιγοχρόνιόν ἐστι καὶ λίαν εὔφθαρτον τὸ φῡλον αὐτῶν ὑπομένωσι», Πολ.) αρχ. 1. αυτός που διαφθείρεται εύκολα 2. εύπεπτος, ευκολοχώνευτος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + φθαρτός (< φθείρω)] … Dictionary of Greek
